حال امام علیهالسلام سنگین شد و بیماریش شدت یافت و شاهد درد و رنج طاقت فرسا بود زیرا که زهر در سراسر اعضای بدن آن حضرت کارگر افتاده بود و امام علیهالسلام به اعضای خاندانش فرمود که در دل تاریکی شب به فردوس اعلا منتقل خواهد شد؛ سه مرتبه از حال رفت، پس از آن وقتی که به خود آمد، سورهی فاتحه و سورهی انا فتحنا را قرائت کرد، سپس فرمود:
«سپاس خدای را که وعدهاش را دربارهی ما عملی ساخته و ما را وارث بهشت قرار داده و در هر جای آن بخواهیم جا میگیریم و چه نیکوست مزد کسانی که عمل صالح انجام دادهاند.»(1)
روح بزرگ آن حضرت آن چنان به جانب پروردگار بالا رفت آن جا که ارواح انبیا و مرسلین میرود؛ فرشتگان الهی و الطاف و تحیات پروردگار با تجلیل و احترام در میان گرفتهاند. البته آن روح با عظمت پس از آن که کران تا کران این دنیا را با علوم و عبادات و دوری از هر نوع انگیزهی هوا و هوس روشن کرد به عالم بالا شتافت.
1) روضهی کافی.
