172- بسم الله الرحمن الرحیم سبحانک ما أضیق الطرق علی من لم تکن دلیله و ما أوضح الحق عند من هدیته سبیله، الهی فاسلک بنا سبل الوصول الیک، و سیرنا فی أقرب الطرق للوفود علیک، قرب علینا البعید و سهل علینا العسیر الشدید و ألحقنا بالعباد الذین هم بالبدار الیک یسارعون، و بابک علی الدوام یطرقون و ایاک فی اللیل یعبدون، و هم من هیتبک مشفقون الذین صفیت لهم المشارب و بلغتهم الرغائب، و أنجحت لهم المطالب و قضیت لهم من وصلک المآرب و ملأت لهم ضمائرهم من حبک، و رویتهم من صافی شربک.
فبک الی لذیذ مناجاتک و صلوا و منک أقصی مقاصدهم حصلوا، فیامن هو علی المقبلین علیه مقبل، و بالعطف علیهم عائد مفضل، و بالغافلین عن ذکره رحیم روف، و بجذبهم الی بابه ودود عطوف، أسئلک أن تجعلنی من أوفرهم منک حظا، و أعلاهم عندک منزلا و أجزاهم من ودک قسما، و أفضلهم فی معرفتک نصیبا، فقد انقطعت الیک همتی و انصرفت نحوک رغبتی، فأنت لا غیرک مرادی و
لک لا لسواک سهری و سهادی.
لقاؤک قرة عینی، و وصلک منی نفسی، و الیک شوقی، و فی محبتک و لهی، و الی هواک صبابتی، و رضاک بغیتی، و رؤیتک حاجتی، و جوارک طلبتی، و قربک غایة سؤلی، و فی مناجاتک انسی و راحتی و عندک دواء علتی و شفاء غلتی و برد لوعتی و کشف کربتی، فکن أنیسی فی وحشتی، و مقیل عثرتی و غافر زلتی و قابل توبتی و مجیب دعوتی، و ولی عصمتی، و مغنی فاقتی و لا تقطعنی عنک، و لا تبعدنی منک یا نعیمی و جنتی و یا دنیای و آخرتی.(1)
1) بحارالانوار: 147:94.
