محدث جلیل القدر، کثیر الشان، عظیم المنزلة، موثق، معتمد، صادق فیما
یرویه، ذکره علماء رجال الحدیث و أثنوا علیه و وصفوه بالعدالة و الدیانة و الامانة روی اخبارا کثیرة عن الامام أبیجعفر الباقر و أبیعبدالله الصادق علیهماالسلام.
قال الشیخ أبوجعفر الطوسی: زرارة بن أعین و اسمه عبدربه یکنی أباالحسن و زرارة لقب له، و کان أعین بن سنسن عبدارومیالرجل من بنی شیبان تعلم القرآن ثم أعتقه فعرض علیه أن یدخل فی نسبه، فأبی أعین أن یفعله و قال له: اقرنی علی ولائی.
کان سنسن راهبا فی بلد الروم و زرارة یکنی ابا علی أیضا و له عدة أولاد منهم الحسن و الحسین و رومی و عبید و کان أحول و عبدالله و یحیی بنو زرارة و لزرارة اخوة جماعة منهم حمران و کان نحویا و له ابنان حمزة بن حمران و محمد بن حمران و بکیر بن أعین یکنی أبا الجهم و ابنه عبدالله بن بکیر و عبدالرحمان بن أعین و عبدالملک بن أعین و ابنه ضریس بن عبدالملک.
لهم روایات کثیرة و أصول و تصانیف و لهم أیضا روایات عن علی بن الحسین و الباقر و الصادق علیهمالسلام و لزرارة تصنیفات منها کتاب الاستطاعة و الجبر.
قال النجاشی: زرارة بن أعین بن سنسن مولی بنی عبدالله بن عمرو الشیبانی أبوالحسن شیخ أصحابنا فی زمانه و متقدمهم و کان قارئا فقیها متکلما شاعرا ادیبا، قد اجتمعت فیه خلال الفضل و الدین صادقا فیما یرویه، مات زرارة سنة خمسین و مائة.
قلت: له روایات عن الامام زینالعابدین علیهالسلام فی باب سیرته و فضائله الحدیث 38-23 و باب جوده و زهده الحدیث 66-21 و باب القرآن الحدیث 91 و باب الحج الحدیث 31.
