دشمنی او نسبت به علویان‏

ابن‏زبیر، خاندان پیامبر – صلی الله علیه و آله – را که خداوند دوستی آنان را بر هر مسلمانی واجب کرده است، دشمن می‏داشت و کینه ی زیادی از آنان بر دل داشت و راجع به کینه‏ی او نسبت به ایشان آمده است که وی در خطبه‏ی خود صلوات بر آل پیامبر (ص) را ترک کرد، از علت آن پرسیدند، در جواب گفت:

«پیامبر، خاندان بدی دارد، منتظرند که نام او را ببرند وقتی هم که نام او را می‏شنوند سرهاشان را بالا می‏گیرند!…»(1)

ابن‏زبیر به ابن‏عباس می‏گفت: من کینه‏ی شما اعضای این خانه را از چهل سال پیش در دل دارم.(2) این نابکار مقام عترت پیامبر – صلی الله علیه و آله – را که منبع تعقل و تفکر در اسلامند نشناخته گرفته و فضیلت پیامبر گرامی – صلی الله علیه و آله – را بر امت فراموش کرده و حال این که آن حضرت بود که اینان را از زندگی بدبختانه‏ی بیابانی نجات داد و کاخ مجد و عظمت را برای ایشان بنا کرد و ایشان را بر همه‏ی امتها و جوامع عالم سروری بخشید.

1) یعقوبی: 3 / 8.

2) مروج الذهب: 3 / 26.