«و أما حق الکبیر فان حقه توقیر سنه، و اجلال اسلامه اذا کان من أهل الفضل فی الاسلام بتقدیمه فیه، و ترک مقابلته عند الخصام و لا تسبقه الی طریق، و لا تؤمه فی طریق و لا تستجهله، و ان جهل علیک تحملت و أکرمته بحق اسلامه مع سنه، فانما حق السن بقدر الاسلام، و لا قوة الا بالله…»
«اما حق بزرگتر آن است که به خاطر سنش او را بزرگ شماری و به خاطر این که عمر بیشتری در اسلام گذرانده است، گرامی بداری و اگر در میان مسلمانان در زمرهی اهل فضل و کمال باشد و او را مقدم بداری و مبادا با او در
مقابل دشمنان رو در رو بایستی، و حق نداری در راه رفتن جلوتر از او حرکت کنی و پیش بیفتی، و مثل کسی که نمیشناسی با او رفتار کنی و اگر او کاری ندانسته کرد، تحمل کنی و به خاطر این حق که عمر زیادی را در اسلام به سر برده است او را گرامی بداری، زیرا ارزش عمر به ارزش اسلام است. و هیچ نیرو و توانی جز به خدا نیست.»
از جمله آداب اجتماعی که اسلام به خاطر ساختن اجتماعی اصیل مقرر فرموده است، بزرگداشت پیران سالخورده است وقتی که از اهل فضل و کمال و سابقهی بیشتری اسلامی داشته باشند اما مظاهر بزرگداشت ایشان بطوری که امام علیهالسلام فرموده است به شرح ذیل می‌باشد:
1- مقابله نکردن و مردود نشمردن مسائلی را که خواستهی اوست و با وی به جدل و خصومت رفتار نکردن.
2- وقتی که به همراه او حرکت میکند نباید جلوتر از او راه برود.
3- در راه، او را بر خود مقدم بدارد.
4- اگر مطلبی از نظر شخص سالخورده دور ماند حق ندارد نا آگاهی او را به رخش بکشد.
5- اگر بزرگتر در موردی به او ستم روا داشت، این ستم او را تحمل کند و به خاطر عمر زیاد و سابقهی اسلام او، احترامش کند.
