«و أما حق أهل الذمة فالحکم فیهم أن تقبل منهم ما قبل الله، و تفی بما جعل الله لهم من ذمته و عهده، و تکلهم الیه فی ما طلبوا من أنفسهم، و أجبروا علیه، و تحکم فیهم بما حکم الله به علی نفسک فی ما جری بینک و بینهم من معاملة، و لیکن بینک و بین ظلمهم من رعایة ذمة الله، و الوفاء بعهده، و عهد رسول الله – صلی الله علیه و آله – حائل فانه بلغنا أنه قال: «من ظلم معاهدا کنت خصمه» فاتق الله، و لا حول و لا قوة الا بالله…»
«اما حق اهل ذمه، حکم خدا دربارهی آنها این است که آنچه را خداوند پذیرفته تو نیز بپذیری و بر پیمان و عهدی که خداوند بر ایشان مقرر فرموده است وفا کنی و بر آنچه از ایشان خواستهاند و بر آنچه مجبورند، تسلیم باشی و در معامله و رفتارت با آنها مطابق حکم خدا عمل کنی و باید رعایت این جهت که آنان در پناه اسلام و پیمان خدا هستند و هم به دلیل وفای به پیمان خدا و رسول – صلی الله علیه و آله – از ظلم و ستم به ایشان تو را بازدارد، زیرا این سخن از پیامبر (ص) به ما رسیده است که فرمود: «هر کس به اهل ذمه و معاهدی ستم کند، من خصم او باشم» بنابراین از
خدا بپرهیز. و هیچ نیرو و توانی جز به خدا نیست…»
