امام ابوجعفر باقر علیهالسلام به تجهیز پیکر مقدس پدر بزرگوارش اقدام نمود، جسد پاک آن حضرت را غسل داد، در حالی که مردم مواضع سجده او را دیدند که در اثر سجدهی زیاد برای خدای تعالی همچون زانوی شتر، (پینه بسته) و به شانهی آن حضرت نگریستند گویی که زانوی شتر است! از امام باقر علیهالسلام از علت آن پرسیدند، فرمود: اثر انبانی است که روی شانهاش حمل میکرد و داخل آن مواد خوراکی میگذاشت و آن را بین فقرا و محرومان تقسیم مینمود.(1)
امام باقر علیهالسلام پس از فراغ از غسل، پیکر مقدس پدر را در کفن پیچید و نمازی را که مقرر است به جا آورد.
از پیکر مقدس امام سجاد علیهالسلام تشییعی به عمل آمد که در مدینه نظیر آن مشاهده نشده بود زیرا نیک و بد آن را تشییع کردند و تودههای مردم در اطراف آن پیکر پاک اجتماع کرده و پریشان و گریان و دل شکسته بودند و همگی احساس خسارت عظیمی داشتند زیرا با شهادت آن حضرت خیر فراوانی را از دست داده بودند و آن روحانیت بینظیر از دستشان رفته بود، براستی که با رحلت امام زبانها بند آمد و عقول سرگردان و تیره گشت و مردم مدینه در اطراف آن پیکر مقدس گرد آمدند خوشبخت کسی بود که موفق به حمل جنازه شود و جای تعجب است که سعید بن مسیب یکی از فقهای هفتگانهی مدینه موفق به تشییع
و نماز بر پیکر امام علیهالسلام نشد، وقتی که حشرم غلام اشجع به او اعتراض کرد، او در پاسخ گفت: دو رکعت نماز در مسجد میخوانم از نظر من بهتر از آن است که بر این مرد صالح در خانهی صالح نماز گزارم!.(2) براستی که این بهانهی سست و ناروایی است، زیرا که حضور در تشییع جنازهی امام علیهالسلام که حامل نور هدایت انبیا علیهمالسلام است از بالاترین و بهترین عبادات در نزد خداست.
1) حیاة الامام الباقر: 1 / 54.
2) رجال کشی: ص 76.
